عشق زمینی

تو زندگیم چیزهای بی معنی زیادی دیدم که فلسفه هاشونو نفهمیدم،چیزهایی که تو اعتقاداتمون، تقدساتمون،فرهنگمون، تربیتمون وغیره ...که عقل سلیم هیچ کسی قابل دفاع  از اونها نیست. و فقط دلیلهای درونی دارن که مستدل برای هم اعتقادی هاشونه و فاقد دلایل علمی است.ولی به نظرم تنها چیزی که برای همه اندیشه ها ،مقدس و قابل احترامه و حتی بریک جسم نیمه جان ،روحی دوباره می بخشه،و وقتی پرتو نورش به کسی بتابه ،با هر سن و سال و اعتقادی، بارقه امید در چشمانشون می در خشه،عشق پاکه از جنس خاکیه!

به نظرم فقط یک قلب بیمار از عشق گریزونه،که اگر عشق به اونهم بتابه ،درمانش می کنه. و چقدر شقی و بدبختن کسایی که نداشتن عشق و با مقدس بودن اشتباه می گیرن، چون کسی که عشقهای زیبای دنیایی رو تجربه نکرده باشه ،محاله عشقهای معنوی رو درک کنه، واگه هم بمیره برزخ و دوزخش هم در راستای این دنیابدون اکسیر عشق و نجاته، و براش حسرت و عذاب به همراه داره.با تمام وجود آرزو می کنم کاش تمام آدمها ،بالاخص کسایی رو که دوستشون دارم،بتونن تجربه عشقی عمیقی رو داشته باشند، و سراسرعمرشون ،عاشقانه زندگی کنن و دنیا را عاشقانه ببینن.