گپ شبانه

لحظه ها میاد و میره .فاصله ها زیاد و زیادتر می شه . هر روز که می خوابم می ترسم فردا رو نبینم و هر شب که می خوام بخوابم دلم برای کسایی که از دستشون دادم می گیره و وحشت از دست دادن دوست و یار  و نزدیکی دیگه شب و برام تلخ می کنه.

ذهن آشفته و قلبی آکنده از غم و غصه بدون دلیل منطقی برای این خرابی روان و اندیشه، مسئله اییه که برام لاینحل مونده. حالا دیگه به ندرت خندم می گیره و خنده دیگران هم حالمو بد می کنه.فریب و ریا و حقه ودروغ سراسر حرفایی که طی روز به هم می زنیم. چیزایی که خودمون و مخاطبمون می دونیم فقط حرفه.

واژه دوستت دارم و عشقمی و فدات شم شده نقل مفت محاقل که سر دیگران می ریزیم و دوامش هم تا وقتی که جلوی چشم همیم.

مشکلات دورمون کرده و ناصداقتی جدامون و روزمرگی فراموشمون

شب یلدا نزدیکه فک نکنم دیگه این شبها صفای گذشته رو داشته باشه چه بسا محرم و تعطیلات تابستان و عید گذشته مون  دور از صمیمیت قدیمها سپری شد.

گمونم از حرفام بر میاد عقلمو از دست دادم و الان روانیمو شاید آینده دیونه ومجنون. شما ببخشید.