غرور

غرور مهمترین عامل بدبختی آدمهاست حتی اونایکه چند ده سال خودسازی کردن و حواسشون به خیلی چیزاشون هست. به نظرم هیچ کسی از غرور مصون نیست حتی عارفای بزرگ یا کسایی که درس اخلاق می گن برای هر کدوم از انسانها غرور به نحوی خاص تجلی می کنه.خیلی ها از جمله خودم رو ناغافل گرفتار این قضیه می بینم.چرا ما آدمها به هرجاکه میرسیم و توفیقی بدست می آریم اونو از لیاقت خودمون میبینیم و زود از آنچه بودیم غافل می شیم و طرز نگاه کردن و حرف زدن و فکر کردنمون عوض می شه. چرا خودمونو شایسته و لایق بزرگترین احترامات می بینیم وقتی به جایی می رسیم در حالی که بین بالاترین فرد سازمان و پایین ترین فرد  خیلی لیاقت نقش نداره و بعضی ها در بستر مساعد رشد پیدا می کنن و بعضی ها که شاید به مراتب لایقترن به دلیل پاره ای مسایل رشد نکنن. به نظرم نه اون باید فخر بفروشه و نه این زحمتات اونو نادیده بگیره.اینکه غرور رو به صورت کامل از زندگیمون بیرون کنیم لازمه کار جدی و تمرین دائمیه.