تو که رفتی

نزدیک به یکساله که نیستی و نبودنت سخت تو محیط خانواده و تو تفریحات و لحظات خوبمون خالیه. باورم نمی شه که برای همیشه رفتی و با رفتنت خیلی سوالات بزرگی تو ذهنم شکل دادی. تا قبل از رفتنت در مورد مرگ جور دیگه فکر می کردم.ولی حالا با آنکه هنوز به یقین نرسیدم که دنیای بعداز مرگ از ازل تا ابد همانطور هست، که به ما در قالب اعتقاداتمون گفتن. و این عقاید  صرفا جوابهاییه که از سوی نخبگان هر زمان به پرسشهای مردم، برای هدف بخشی و امید دادن به آنها داده شده،نیست. دوست دارم، این اندیشه ها درست باشه و بهشتی به همان عظمتی که گفتن ،باشه و رضایت خدا وپاداش عمل  غیره و غیره وجود داشته باشه. قبلا فکر می کردم ،باید اعتقاداتمو به چالش بکشم ،تا اون اعتقادی که از فیلتر شک و تردید و بد بینی گذشته،خالص و ناب باشه. ولی متاسفانه حالا دیگه هیچ اعتقادی صد در صد تو زندگیم ندارم که منو راضی کنه و من از این حالت احساس خوبی ندارم. بنظرم خیلی از علوم بجای منفعت بخشی به ما موجبات درد سر ما یا بشریت و همراه داره. دوست دارم یک آدم پر از یقین و بدون شبهه شک و تردید باشم. کاش یکی بود که می تونست خیلی سوالاتی رو که تو ذهنم شکل گرفته و خوب هم نیست و جواب می داد ،طوری که من شبهاتم محو می شد. و این فقط به دست خود خدا اگر واقعا اینقدر محیط و  واقف به حالمون باشه، و ما براش مهم باشیم که با این همه حقارت و کوچکیمون حتی آنی از ما غافل نشه ،ساخته است.و من نمی دونم که آیا این اتفاق مبارک خواهد افتاد یا خدا و قوانین لا یتغیرش آینده را مثل گذشته ،بدون آنکه ما آنقدر مهم باشیم، خواهد ساخت.