تویی که دوستم داری

خیلی جالبه،نمی دونم چرا روزگار کاری با من کرده که ناخواسته اینقدر کسایی رو که بی هیچ چشمداشتی  دوستمان دارند رو اذیت می کنیم.متاسفام از این که شما عاشق چون منی شدید، و من لایق این عشق نبودم و پیاپی شمارا از خودم رنجوندم. فقط می تونم بگم کسی که برامون مهم نیست مارو نمی تونه ناراحت کنه و ما در قبالش چندان مسئولیتی نداریم وانتظاری هم از اونها نخواهیم داشت. ولی قطعا یکجور عشقی میان ما بود که رنجشی حاصل شد.چون اصطکاک بین دو چیزی به وجود می آد که با هم در حال تماس هستند  و مابین اونها حرکتی جاریست. پس اگه در درون دلت هنوز نسبت به من محبتی است به خاطر لحظات زیبایمون منرا بازهم عاشقانه دوست بدار رفیق.