فقط خدا

طلب حاجت از مردم عاقبت خوبی نداره به قول امیر علی (ع)یا منت میشه یا خفت

backspace

تو یه زمانی قرار گرفتیم که حادثه ها و اتفاقات با سرعت زیادی در حال رخ دادنه اونقدر که خیلی هاشونو نمی تونیم درک کنیم یا احساسی برای اون حوادث بروز بدیم. قبلنا اتفاقا با تانی و طیب بیشتر حادث می شد یا شاید ما اینطور فک می کردیم شاید هم الان حساس تریم. نمی دونم ولی در حال حاضر به خیلی از حادثه های بزرگ فرصت عکس العمل پیدا نمی کنم  تا میام این حادثه رو هضم کنم یه حادثه مهیب دیگه اتفاق می افته ! کاش دنیا دگمه استپ یا بک اسپیس داشت.

زاد توشه

خیلی موقع ها شنیدم که فلانی آخر عمری یه طوری شده بود، اینگار می دونست ،یا کم حرف شده بود یا حرفای عجیب می زد. مثل اینکه دل آگاه شده بود. مدتها این تفکر رو مسخره می کردم تا چند موردشو خودم دیدم به نظرم آدمهای آگاه می تونن از همین رفتارهای علامت گونه، مرگ افراد رو پیش بینی کنن. البته احتمالا خود افراد اگه زنده دل نباشن، نمی فهمن. احساسهای درونی که شاید یه طوری آماده کردن انسان برای سفری ابدی از جانب خدا و کائنات باشه و شاید به صورت رویایی که یادشون نمی مونه باشه. خیلی موقع ها حالتی داشتم که دلیل اونو نفهمیدم ولی حال خاصی بود شاید شما هم از این حالات داشتید ولی گاها ما دلیل بد حالی یا خوشحالی خودمونو نمی دونیم حالا یا مادیه یا معنویه  یا تاثیر انرژی ها و محیط و خوابو...است ولی به نظرم خدا مارو به سفر ابدی ناغافل و بی توشه ضروری نمی فرسته !چرا که برای فرستادن به عوالم گذشته مثل صلب و رحم و دنیا ،مایحتاج و شراط انطباق و آمادگی اولیه رو بدون آنکه بدانیم فراهم کرده.

دست به عصا

چه دست به عصا راه بریم چه بدویم و چه سوار ماشین آخرین سیستم با سرعت بالا طی مسیر کنیم از انجا که هستیم عبور می کنیم. نکته اینجاست که در مسیر درست و جهت صحیح باشیم هر چه سرعت تر بریم بیشتر راه طی می کنیم ولی احتمال تصادف زیاد می شه و آسیبمون هم نسبت موافق با سرعتمون داره اینطور هم که به نظر می رسه آخر دنیای ما هم هر آنچه ذره ذره و به سختی بدست آورده ایم رو به یکدفعه از ما می ستانند یعنی دنیا آخرش نزدیکه و بن بست،پس هر چه توفیقات ما بیشتر باشه آخر مسیر خسارت و خسران بیشتر و فاجعه هولناکتر!!!

تو دنیا باید دست به عصا راه رفت و تو انواع معارف و علوم در مسیر درست با بالا ترین سرعت ،تا زمان رو ازدست ندیم وبیشتر کسب فیض کنیم.