زاد توشه

خیلی موقع ها شنیدم که فلانی آخر عمری یه طوری شده بود، اینگار می دونست ،یا کم حرف شده بود یا حرفای عجیب می زد. مثل اینکه دل آگاه شده بود. مدتها این تفکر رو مسخره می کردم تا چند موردشو خودم دیدم به نظرم آدمهای آگاه می تونن از همین رفتارهای علامت گونه، مرگ افراد رو پیش بینی کنن. البته احتمالا خود افراد اگه زنده دل نباشن، نمی فهمن. احساسهای درونی که شاید یه طوری آماده کردن انسان برای سفری ابدی از جانب خدا و کائنات باشه و شاید به صورت رویایی که یادشون نمی مونه باشه. خیلی موقع ها حالتی داشتم که دلیل اونو نفهمیدم ولی حال خاصی بود شاید شما هم از این حالات داشتید ولی گاها ما دلیل بد حالی یا خوشحالی خودمونو نمی دونیم حالا یا مادیه یا معنویه  یا تاثیر انرژی ها و محیط و خوابو...است ولی به نظرم خدا مارو به سفر ابدی ناغافل و بی توشه ضروری نمی فرسته !چرا که برای فرستادن به عوالم گذشته مثل صلب و رحم و دنیا ،مایحتاج و شراط انطباق و آمادگی اولیه رو بدون آنکه بدانیم فراهم کرده.